Konstancja
Habsburżanka urodziła się dnia 24 grudnia 1588 roku. Była młodszą siostrą
pierwszej żony Zygmunta III Wazy, Anny Habsburżanki. Po zgonie królowej Polski,
owdowiałemu Zygmuntowi III z pomocą pospieszyła teściowa, arcyksiężna Maria.
Postanowiła ona ukoić ból władcy polskiego, oddając mu za żonę inną swą córkę,
Konstancję. Dziewczyna miała wówczas zaledwie jedenaście lat i starszy o
dwadzieścia dwa lata Zygmunt Waza długo zastanawiał się nad tym mariażem.
Arcyksiężna Maria, matka Konstancji i zmarłej Anny z wielkim oddaniem,
poświęceniem i energią zajęła się wychowywaniem osieroconych dzieci.
Habsburżanka wykorzystując rozległe koligacje rodzinne chciała im zapewnić
świetlaną przyszłość.
Blog o historii Polski XX wieku, ale także o czasach przełomu XVI-XVII wieku. Ciekawe artykuły i analizy.
30.12.13
20.12.13
Anna Habsburżanka, pierwsza żona Zygmunta III Wazy
Anna
Habsburżanka urodziła się dnia 16 sierpnia 1573 roku w Grazu, w rodzinie
arcyksięcia Karola styryjskiego i Marii, córki Albrechta V, elektora
bawarskiego. Małżonkowie ci byli bardzo skoligowaną parą. Karol był synem cesarza
Ferdynanda I, a po matce Annie, płynęła w jego żyłach jagiellońska krew. Cesarz
Ferdynand I oraz Anna Jagiellonka byli również dziadkami elektorówny Marii,
stąd wynikało wielokrotne pokrewieństwo przyszłej królowej Polski i Szwecji z cesarzem
Rudolfem II, Maciejem i Ferdynandem II, królową hiszpańską Małgorzatą, żoną
Filipa III. Karolowi i Marii urodziło się piętnaścioro dzieci, z których
najstarsza córka została małżonką króla Polski.
16.12.13
Zamek królewski w Krakowie
Zamek królewski
w Krakowie mieści się na tzw. Wzgórzu Wawelskim. Zamek królewski był
rozbudowywany przez kolejnych władców Polski, jednak największy okres jego
świetności przypada na lata panowania króla Zygmunta I Starego. Na zlecenie monarchy gruntownie
rozbudowane
zostało w latach 1502 – 1507 skrzydło zachodnie zamku, następnie
w latach 1507 - 1516 skrzydło północne. Lata 1524 - 1529 to czas modernizacji
skrzydła wschodniego zamku królewskiego, a dwa pozostałe skrzydła, południowe i
bramne doczekały się remontu w latach 1530 - 1536. Zamek królewski na Wawelu
cieszył się swoją świetnością do roku 1595, kiedy to za panowania króla
Zygmunta III Wazy doszło do pożaru. Po katastrofie zamek doczekał się
przebudowany w latach 1599 - 1603. W 1609 roku dwór królewski został przeniesiony przez króla Zygmunta III
Wazę z Krakowa do Warszawy.
9.12.13
Zygmunt III Waza
Zygmunt III Waza urodził się dnia 20 czerwca 1566 roku w szwedzkim zamku
Gripsholm, zmarł 30 kwietnia 1632 roku w Warszawie. Był królem Polski w latach
1587 - 1632 oraz królem Szwecji w latach 1592 - 1599. Zygmunt III Waza był
jedynym synem króla szwedzkiego Jana III Wazy i Katarzyny Jagiellonki, córki
Zygmunta I Starego i królowej Bony Sforzy. Po śmierci króla Stefana Batorego w
1586 roku odbyła się elekcja w 1587 roku. Dnia 19 sierpnia 1587 roku nowym królem Polski został obrany
dwudziestojednoletni szwedzki królewicz Zygmunt Waza, siostrzeniec Anny
Jagiellonki, która zabiegała o jego wybór. Przywożąca nowego króla Polski,
Zygmunta Wazę szwedzka flotylla okrętów pojawiła się w Zatoce Gdańskiej pod
koniec września 1587 roku. Dnia 7 października 1587 roku Zygmunt Waza wraz ze
świtą przybył do Oliwy, gdzie w obecności kilkudziesięciu dostojników podpisał
pacta conventa, a następnie ówczesny podskarbi pruski Jan Dulski, w zastępstwie nieobecnego marszałka Andrzeja Opalińskiego proklamował Zygmunta
Wazę królem Polski. Po dotarciu do Krakowa, dnia 27 grudnia 1587 roku w
katedrze wawelskiej został koronowany na króla Polski.
2.12.13
Nomenklatura partyjna w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w latach 1945 – 1989
„Nomenklatura w państwach komunistycznych, to nie
nomenklatura państwowych czy publicznych organów formalnie obsadzających
[stanowiska], a [nomenklatura] faktycznie mianujących biur i sekretariatów
rządzących komitetów partyjnych”.[1]
„Dobór kadr na podstawie list nomenklaturowych był konsekwencją zasady
kierowniczej roli partii i miał umożliwić partii pełną kontrolę wszystkich
kierowniczych stanowisk w państwie, od najniższych po najwyższe.”[2]
Nomenklatura partyjna w czasach Polskiej Republiki Ludowej oznaczała pracowników aparatu partyjnego (partii
komunistycznej) oraz mianowanych przez władze partyjne urzędników i
funkcjonariuszy państwa, organizacji społecznych i administracji przemysłowej. W
słownictwie partyjnym nomenklatura oznaczała ściśle sformalizowany system mianowań na stanowiska.
25.11.13
Szanse powstania listopadowego
W książce,
pt. „Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne” twórczości Jerzego
Łojka, autor stara się udowodnić, że powstanie listopadowe miało wielkie szanse
powodzenia, które zostały zmarnowane przez głupotę, a może nawet zdradę jego
przywódców. Przedstawia brak doświadczenia w dowodzeniu na wyższym szczeblu,
organizację pracy sztabowej, która najbardziej „kulała” w czasie wojny
polsko-rosyjskiej w 1831 roku. Przedstawia postać dyktatora powstania, generała
Józefa Chłopickiego, który bojąc się przekształcenia powstania w rewolucję
społeczną, sprzeciwił się udziałowi chłopów w zrywie niepodległościowym. Z
książki można wysnuć sugestię, że gdyby Polacy potrafili połączyć wojskowe
sukcesy z bardzo umiarkowanymi żądaniami politycznymi, jednocześnie wygrywać
bitwy i podkreślać swoją gotowość do kompromisów, może udałoby się doprowadzić
do sytuacji, w której obie strony zawarłyby jakieś porozumienia, ustępstwa.
Ważnym elementem w ocenianiu szans powstania listopadowego będzie też
zrozumienie polityki międzynarodowej ówczesnego okresu, ambicji dowódców
powstania, gry politycznej oraz stosunków społecznych panujących w latach 1830-1831
na ziemiach Królestwa Polskiego
18.11.13
Robotnicy w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w latach 1945 - 1989
„Robotnicy –
według propagandy – nazywani byli gospodarzami kraju.”[1]
Niestety władze nie traktowały robotników jak równoległych partnerów we
wspólnym planowaniu i „tworzeniu” lepszego kraju i społeczeństwa. Dopiero 28
czerwca 1956 roku był dniem przełomowym w historii polskich robotników. Był to
dzień wyjątkowy nie dlatego, że robotnicy
fabryki im. Stalina w Poznaniu zastrajkowali, lecz dlatego, iż wyszli z
zakładu i ruszyli tłumnie w stronę centrum miasta pokazując swoją „społeczną
siłę”. Kiedy zawyła syrena fabryczna, około dziesięć tysięcy ludzi wyruszyło w stronę centrum miasta, a po
drodze do strajkujących dołączali się robotnicy z innych zakładów. W centrum
Poznania zebrało się około pięćdziesiąt tysięcy osób.
15.11.13
Czym jest rozumienie?
Rozumienie
jest to „czynność polegająca na przypisaniu ludziom, znajdującym się w pewnej
sytuacji, zachowującym się w określony sposób, bądź też reagującym na pewne
bodźce (lub trwalsze sytuacje) stanów psychicznych w sposób istotny powiązanych
z tymi sytuacjami, zachowaniami czy reakcjami przy założeniu, iż zarówno te
stany, jak i reakcje między nimi a bodźcami są postrzegane przez działających
tak, jak to odzwierciedla nasz konstrukt”[1].
Rozumienie jest to również sztuka dostrzegania faktów i odróżniania ich od
opinii. Rozróżnianie faktów i opinii to umiejętność potrzebna do właściwego
odbioru informacji, jakie płyną do nas. „Z faktami trudno dyskutować, z
opiniami – można, a nawet trzeba”. To ważne dla kształtowania potrzeby
świadomego uczestniczenia w życiu publicznym. Konieczne wręcz w społeczeństwie
obywatelskim. Rozumienie można także identyfikować ze sztuką poprawnego
wnioskowania. Aby je przeprowadzić, należy przede wszystkim wiedzieć, z czego
będziemy wyciągać wniosek, a więc zgromadzić odpowiednie dane lub choćby
określić obszar, z którego będziemy je czerpać. Musimy też wiedzieć, czemu ma
służyć proces wnioskowania, jaki chcemy przeprowadzić, czego chcemy się w ten
sposób dowiedzieć. Po czym warto upewnić się, że to właśnie te, a nie inne
informacje pozwolą nam wyciągnąć wniosek na dany temat. Najprościej pojęcie
rozumienie możemy określić jako „proces poznawania obiektów i sytuacji oraz
związków zachodzących między nimi.”
12.11.13
Zakłady pracy w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w latach 1945 - 1989
Według
regulacji, które formalnie obowiązywały od 1950 roku, „przedsiębiorstwa
tworzone [były] dla wykonywania zadań wynikających z narodowych planów
gospodarczych.”[1] W
praktyce oznaczało to pozbawienie samodzielności i całkowite podporządkowanie
przedsiębiorstw administracji państwowej.[2]
W nowych warunkach przedsiębiorstwa miały się kierować tzw. rozrachunkiem
gospodarczym. W zarządzeniach o utworzeniu przedsiębiorstw państwowych podawało
się jako zasadę działalności nie formułę „działania według zasad gospodarki
handlowej” lecz „według zasad rozrachunku gospodarczego”.[3]
W praktyce pełną kontrolę nad zakładami przejęły centralne zarządy[4]
[partyjne].
8.11.13
Gospodarka w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w latach 1945 - 1989
Według słów Andrzeja Paczkowskiego: „Cały plan rozwoju
gospodarki [polskiej] był podporządkowany komunistycznej ideologii, której
jednym z najważniejszych założeń było przekonanie o wyższości własności społecznej
nad prywatną, a przewaga ta wyrażać się miała nie tylko większą
sprawiedliwością w podziale dóbr, ale także wyższą skutecznością ich
wytwarzania (…)”.
„Dominujący wpływ na gospodarkę uzyskał aparat partii,
dążącej do zapewnienia sobie przewodniej roli w społeczeństwie i kierowniczej –
w państwie.”[1] Głównym organem planowania
gospodarczego w Polsce był Centralny
Urząd Planowania, powołany dnia 10 listopada 1945 roku. Początkowo urząd
zajmował się przygotowaniem odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych oraz
opracowywał plany rozwoju gospodarczego. Dnia 10 lutego 1949 roku Centralny Urząd Planowania został
przekształcony w Państwowy Komitet Planowania Gospodarczego, ten natomiast w
1958 roku został przekształcony w Komitet Planowania Gospodarczego przy Radzie
Ministrów, a następnie w 1989 roku ponownie powrócił do swojej pierwotnej nazwy
- Centralnego Urzędu Planowania.
7.11.13
Jakość w badaniach jakościowych
Czym jest jakość ?
Po raz pierwszy pojęcie jakość
(z języka greckiego poiotes)
zdefiniował Platon
jako "pewien stopień doskonałości". Według tego filozofa jakość
posiada cechy obiektywne, mierzalne, jak masa i kształt oraz subiektywne,
oceniane przez każdego inaczej, jak barwa lub zapach. Kolejny z wielkich starożytnych filozofów, Cyceron tworząc łaciński
termin filozoficzny dla określenia greckiego pojęcia, wprowadził słowo qualitas, które przeszło do
niektórych języków romańskich i germańskich, m.in. angielskie quality. Platon zdefiniował pojęcie
jakości uważając, że „jakość (jako piękno) jest sądem wartościującym, wyrażonym
przez użytkownika. Jeśli nie ma takiego użytkownika – nie ma takiego sądu.” [1] Kolejny z wielkich myślicieli, Arystoteles uważał, że „jakość to to, co sprawia, że
rzecz jest rzeczą, którą jest.”[2] Odnośnie jakości swoje
poglądy przedstawił również wielki „wschodni” myśliciel, Lao Tsu mówiąc, że „jakość
to doskonałość, której nie da się osiągnąć, lecz do której trzeba uporczywie
zdążać.”[3]
6.11.13
Komputer jako narzędzie pracy nauczyciela. PowerPoint jako wizualna pomoc nauczyciela historii
W
dzisiejszych czasach komputer stał się nieodzowną pomocą w pracy nauczyciela.
Pedagog może za pomocą komputera stworzyć wiele materiałów dydaktycznych, które
ułatwią mu pracę z wychowankami, natomiast młodzieży ułatwią zrozumienie
omawianego zagadnienia. Programy z pakietu Microsoft Office, takie jak Microsoft
Word, Microsoft Excel, Microsoft PowerPoint pomagają nauczycielom w tworzeniu
materiałów dydaktycznych stosowanych w zawodzie nauczyciela.
Dzięki
programowi Microsoft Word możemy tworzyć konspekty lekcji, które ułatwiają nam
prowadzenie zajęć dydaktycznych z uczniami. Za pomocą Microsoft Word kreujemy
również dla uczniów testy, sprawdzające ich wiedzę z zakresu historii. Dzięki
programowi Microsoft Word w bardzo prosty sposób możemy skonstruować test
sprawdzający wiedzę, dzieląc uczniów na kilka grupa, modyfikować pytania i
odpowiedzi. Dzięki Microsoft Word tworzymy test zamknięty (odpowiedzi A, B, C,
D, E) lub test półotwarty, gdzie zostawiamy wykropkowane miejsce na poprawne
odpowiedzi.
5.11.13
Rodzina, obyczaje i życie codzienne w starożytnym Rzymie
Podstawową komórką życia obywateli w
starożytnym Rzymie była rodzina. Rodzina owa była tworem monogamicznym.
Charakteryzowała ją silna władza ojca rodziny zwanego pater familia, ale
również pozycja kobiety, żony ojca rodziny, która to pozycja rosła z czasem i
stawała się dość wysoka. W tym samym czasie, w którym rodzina ukształtowała się
jako podstawowa komórka życia w Rzymie, ukształtował się również ideał Rzymianki,
surowej matrony, która była wierną towarzyszką męża i mądrą wychowawczynią
synów, przyszłych żołnierzy i wzorowych obywateli.[1]
Rzymianin natomiast, mąż i dobry ojciec w czasach republiki rzymskiej, był to
człowiek mężny i pobożny. Odznaczał się pobożnością i szacunkiem, tzw. pietas
wobec bogów i rodziców oraz musiał posiadać najważniejszą cechę, którą
stanowiło męstwo połączone z cnotą, czyli virtus.[2]
Wracając do rodziny w starożytnym
Rzymie miała ona charakter monogamiczny. Wiek, od którego można było zawierać
związek małżeński wynosił w przypadku kobiety 12 lat, a w przypadku mężczyzny
lat 14. W epigramatach, które są dla nas głównym źródłem sprawdzenia wieku
zawierania małżeństw odnotowany został jednak inny wiek zawierania przez
rzymian małżeństw. Tylko przepisy mówiły o możliwości zawierania małżeństw od
12 i 14 roku życia, natomiast w teorii wiek zawierania małżeństw był znacznie
wyższy. Kobiety wstępowały w związek małżeński w wieku 19-20 lat, natomiast
mężczyzna żenił się najczęściej w wieku 26-27 lat. Należy również wspomnieć o
celibacie w starożytnym Rzymie. Celibat wolnych kobiet był bardzo rzadki. W
starożytnym Rzymie nie występowały stare panny. Kobieta w wieku 30 lat, która
była dziewicą, na „rynku” matrymonialnym nie była obdarzona zainteresowaniem
mężczyzn. W starożytnym Rzymie były jednak wdowy, które po raz kolejny nie
chciały wychodzić za mąż, pokazując swoją miłość, wierność i oddanie zmarłemu
mężowi.
4.11.13
Opis architektoniczny kościoła św. Floriana w Stalowej Woli
Zespół kościelny położony jest w centrum miasta
Stalowa Wola przy ulicy Floriańskiej. Składa się z kościoła, dzwonnicy
usytuowanej w południowo-wschodnim narożu placu kościelnego i współczesnego
ołtarza polowego, który znajduje się na północ od kościoła. Plac kościelny
ograniczony jest współczesnym ogrodzeniem. Kościół p.w. św. Floriana-
męczennika to niewielka drewniana świątynia pochodząca z początku XIX wieku. Świątynia zbudowana jest z trzech rodzajów
drewna: modrzewia, sosny stanowskiej i sosny pospolitej. Kościół nie jest
orientowany, a prezbiterium zwrócone jest na północ. Kościół jest konstrukcji
zrębowej, na betonowym fundamencie. Ściany wzmocnione lisicami, poszyte są
gontem.
Kościół p.w. św. Floriana –męczennika ma trzydzieści
jeden metrów długości, piętnaście metrów szerokości i trzynaście metrów
wysokości, w tym dach o wysokości siedmiu metrów. Boczne przybudówki mają po
dwadzieścia dwa metry długości i szerokość około dwóch i pół metrów.
Historia kościoła św. Floriana w Stalowej Woli
Pisząc ten tekst, w którym pragnę przedstawić stalowowolski
kościół p.w. św. Floriana – męczennika, zbudowany na początku XIX wieku we wsi
Stany, a przeniesiony do Stalowej Woli w roku 1943, musiałem sięgnąć do źródeł
oraz literatury, która powstała w latach 1938 – 2000, aby w sposób właściwy i
dokładny przedstawić historię parafii, jak również dzieje świątyni w całym
okresie jej istnienia w stalowowolskiej historii tego miasta. Niestety z
pierwszego okresu istnienia parafii p.w. św. Floriana – męczennika w Stalowej
Woli, a więc lat 1943 – 1944, zachowały się jedynie informacje cząstkowe, a
dostęp do nich był dość trudny. Spowodowane było to tajnością akt związanych z
okupowaniem przez hitlerowskie Niemcy Stalowej Woli, w której w Zakładach
Południowych podczas całej okupacji odbywała się regularna produkcja broni na
potrzeby armii III Rzeszy. 90% akt spisanych przez okupanta niemieckiego
zostało zabrane, lub spalone podczas nagłej i szybkiej ewakuacji oddziałów
niemieckich z miasta Stalowa Wola w końcowych dniach lipca 1944 roku. Pozostałe
10% akt zostały zarekwirowane przez wojska Armii Czerwonej, które wkroczyły do
Stalowej Woli 1 sierpnia 1944 roku. Drugim okresem, z którym miałem problem
dotarcia do informacji o kościele, jak i samej parafii p.w. św. Floriana –
męczennika w Stalowej Woli były lata 1956 –1970. Spowodowane było to naciskiem
ze stron władzy PRL-owskiej w stosunkach państwo – kościół. Władze starały się
kontrolować życie społeczne całego miasta Stalowa Wola, jak również utrudniać
prowadzenie parafii p.w. św. Floriana-męczennika.
Subskrybuj:
Posty (Atom)