29.9.14

Jan III Sobieski



Jan III Sobieski herbu Janina urodził się dnia 17 sierpnia 1629 roku w Olesku, niedaleko Lwowa, zmarł 17 czerwca 1696 roku w Wilanowie. Jan III Sobieski był królem Polski w latach 1674 – 1696. Jan Sobieski pochodził ze znanego w Rzeczypospolitej rodu Sobieskich z Sobieszyna. Ojciec przyszłego króla Polski, Jakub Sobieski, pod koniec życia był kasztelanem krakowskim. Po matce, Zofii Teofili z Daniłowiczów, Jan Sobieski był spokrewniony z potężnym rodem Żółkiewskich. Jan był prawnukiem hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Dzieciństwo Jan Sobieski spędził w rezydencji pradziadka w Żółkwi, która została jego ulubioną rezydencją. Za sprawą swojego ojca Jakuba, przyszły władca Rzeczypospolitej otrzymał staranne wykształcenie. W latach 1640 - 1643 uczęszczał do Kolegium Nowodworskiego w Krakowie, a następnie w latach 1643 - 1646 studiował na Wydziale Filozoficznym Akademii Krakowskiej. Po studiach Jan wraz ze starszym bratem Markiem przebywał dwa lata za granicą, zwiedzając kraje Europy Zachodniej. Jan Sobieski dzięki tej podróży poznał wielu wybitnych dowódców i przywódców politycznych, m. in. Wielkiego Kondeusza, króla Karola II Stuarta oraz Wilhelma II Orańskiego. W Paryżu zapisał się do Czerwonej Kompanii gwardii królewskiej. Jan Sobieski podczas podróży nauczył się łaciny, języka francuskiego, niemieckiego i włoskiego. Do Polski Jan i Marek wrócili w 1648 roku, na wieść o wybuchu powstania Bohdana Chmielnickiego.