Początki teatru w XVII wieku w Rzeczypospolitej wiąże się z osobą króla
Zygmunta III Wazy. Największy jednak rozkwit, a wręcz apogeum twórczości
teatralnej w XVII wieku przypada na czasy panowania Władysława IV Wazy. Należy
jednak pamiętać, nie pomniejszając roli Zygmunta III Wazy, że to właśnie on
kładł podwaliny pod pasję życia Władysława IV.
Na zamku królewskim w Krakowie istniała specjalna sala widowiskowa, która
powstała za czasów panowania Zygmunta III Wazy, służąca do pokazów
artystycznych. Z okazji ślubu Zygmunta III i Anny Habsburżanki w 1592 roku, na
zamku królewskim odbyło się przedstawienie baletowe. Widowisko to zostało
powtórzone podczas drugiego ożenku króla z Konstancją Habsburżanką w grudniu
1605 roku. W 1611 roku na dworze królewskim pojawiła się artystyczna trupa
angielska, która dawała dworskie przedstawienia. W latach 1616 – 1618 na zamku
królewskim w Warszawie bawiła dworzan spektaklami teatralnymi angielska
kompania Johna Greena. W latach tych została wystawiona sztuka „Faust”,
Christophera Marlowe’a, która wywarła na Zygmuncie III Wazie ogromne wrażenie. Poza
„Faustem” wystawiono na dworze kilka sztuk Williama Shakespeare’a.[1]