Jan II Kazimierz Waza

Jan II Kazimierz Waza urodził się dnia 22 marca 1609 roku w Krakowie, zmarł 16 grudnia 1672 roku w Nevers we Francji. Był królem Polski w latach 1648 - 1668 oraz tytularnym królem Szwecji do 1660 roku. Jan Kazimierz był synem króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki, arcyksiężniczki austriackiej. Był przyrodnim bratem króla Władysława IV Wazy. W 1638 roku Jan Kazimierz wyruszył w podróż do Hiszpanii, aby objąć tam nadane mu stanowisko wicekróla Portugalii i admirała hiszpańskiego. Przypadek chciał, że wylądował w porcie pozostającej w wojnie z Hiszpanią Francji. Na rozkaz kardynała Francji, Armanda Jeana Richelieu, Jan Kazimierz został tam uwięziony i wypuszczony dopiero w 1640 roku po interwencji poselstwa Rzeczypospolitej.W 1643 roku królewicz Jan Kazimierz postanowił wstąpić do zakonu Serca Jezusowego w miejscowości Loretto. W 1645 roku Jan Kazimierz został w Rzymie mianowany kardynałem. Zrzekł się jednak tej godności, a następnie został zwolniony ze ślubów przez papieża Innocentego X, kiedy stał się kandydatem do polskiego tronu.

Pałac w Wilanowie

Król Jan III Sobieski nie chciał na stałe mieszkać w Warszawie. Kiedy został królem, apartamenty królewskie na zamku królewskim w Warszawie nie przedstawiały się zachęcająco. Monarcha przebudował je i ozdobił, podobnie jak pomieszczenia sejmowe, z pomocą królewskiego inżyniera, Tylmana z Gameren. Mimo remontów zamku, Jan III Sobieski wolał mieszkać na wsi.

Rezydencją monarchy został pałac w Wilanowie, barokowy obiekt wraz z założeniem ogrodowym usytuowanym nad jeziorem wilanowskim. Historia Pałacu Wilanowskiego rozpoczęła się dnia 23 kwietnia 1677 roku, kiedy to wioska zwana Milanów stała się własnością króla Jana III Sobieskiego. Wkrótce nazwę wioski zmieniono na Villa Nova, w nawiązaniu do tradycji antycznych, a po pewnym czasie spolszczono ją na Wilanów.

Ludwika Maria Gonzaga de Nevers, druga żona Władysława IV Wazy

Ludwika Maria Gonzaga de Nevers urodziła się dnia 18 sierpnia 1611 roku. Ludwika Maria była księżniczką francuską, chociaż rodzina jej pochodziła z Włoch. Dziadek Ludwiki Marii, ożeniony z dziedziczką księstwa Nevers w środkowej Francji, dał początek francuskiej gałęzi rodziny. Ojciec Ludwiki Marii, książę Karol, ożenił się z Katarzyną, która wywodziła się z rodziny książąt lotaryńskich, skoligowanych z rodziną Burbonów. Karol i Katarzyna mieli dwóch synów oraz trzy córki, Annę, Benedyktę i Marię. Ludwika Maria została osierocona przez matkę we wczesnym dzieciństwie. Sierotę przyjęła na wychowanie wpływowa w Paryżu ciotka, księżna de Longueville. Ludwika Maria uchodziła za piękność, miała również wytworne maniery. Przyszła królowa Polski wzbudzała ogromne zainteresowanie wśród wielu wpływowych kawalerów królestwa francuskiego. Maria Ludwika po wyjeździe z Paryża przeniosła się do Nevers i zamieszkała w zamku nad rzeką Loarą. Księżniczka wiodła tam niezbyt interesujące życie, bez paryskich uciech, intryg i spotkań towarzyskich. W 1630 roku Marię osierocił jej ojciec, Karol. W 1631 roku Ludwika Maria uroczyście wjechała do Nevers, aby przejąć tam władzę po zmarłym ojcu. Po pewnym czasie księżniczka ponownie przeniosła się do Paryża i zamieszkała w rezydencji rodzinnej, pałacu Nevers. Ludwika Maria w życiu osobistym nie była szczęśliwa. Stała się bohaterką mniejszych i większych skandali dworskich. Jeden z jej kochanków, z którym planowała się pobrać, został skazany na karę śmierci i ścięty na szafocie.