Maria Kazimiera de la Grange d’Arquien, żona Jana III Sobieskiego

Maria Kazimiera de la Grange d’Arquien  urodziła się dnia 28 czerwca 1641 roku w Nevers. Pochodziła ze starego francuskiego rodu. Ojciec Marii Kazimiery, markiz Henryk de la Grange, był kapitanem gwardii szwajcarskiej księcia orleańskiego Gastona. Matka Marii Kazimiery, Franciszka de la Chatre, była ochmistrzynią na dworze księżniczki newerskiej Marii Ludwiki Gonzagi de Nevers. Markiz Henryk i Franciszka mieli siedmioro dzieci, dwóch synów oraz pięć córek. Do chrztu Marię Kazimierę trzymała Maria Ludwika Gonzaga de Nevers, która uważała, że powinna opiekować się dziewczynką. Kiedy księżniczka Nevers wyjeżdżała do Polski, aby poślubić króla Władysława IV Wazę, zabrała ze swoim dworem czteroletnią córeczkę swej wieloletniej ochmistrzyni, Marię Kazimierę. W Rzeczypospolitej najmłodszą dwórką królowej opiekowała się bliska królowej Ludwice Marii pani Galman. Maria Kazimiera stała się ulubienicą całego dworu.

Marysieńka wystąpiła na dworze królewskim tańcząc publicznie w balecie królewskim. Jej uroda została zauważona przez towarzystwo. Andrzej Morsztyn tak opisał piękną Marię Kazimierę:

„Ta pierwsza twarzą, choć ostatnia laty,

Zrodzona między grzecznymi Francuzy

Zdolna jest spalić w popiół oba światy –

Od wschodu słońca, aż gdzie się zanurzy.”

Pierwsze spotkanie Marii Kazimiery z Janem Sobieskim miało miejsce w 1655 roku w Warszawie w okresie obrad sejmu. Obdarzona ogromnym wdziękiem czternastoletnia Marysieńka zrobiła na Janie Sobieskim tak duże wrażenie, że od tego czasu pokochał ją i przyrzekł sobie żyć tylko dla niej. Po zakończeniu sejmu drogi ich rozeszły się. Uroczą i piękną dwórką zainteresował się właściciel wielkiej fortuny, Jan Zamoyski. Dnia 2 marca 1658 roku zawarto kontrakt małżeński, a dzień później, 3 marca 1658 roku młoda para ślubowała sobie miłość. Po ślubie Jan Zamoyski dużo podróżował i młoda żona Maria Kazimiera całe miesiące pozostawała sama. Z nudów pisała wiele listów do męża, ale również do swojego pobliskiego sąsiada, Jana Sobieskiego. W 1659 roku Marysieńka urodziła córkę, która zmarła w wieku niemowlęcym. Po tych ciężkich przejściach Maria Kazimiera po raz kolejny zaszła w ciążę, która ponownie zakończyła się niepomyślnie. Marysieńka wypadła zimą z sań i poroniła. Jan Zamoyski ciągle zaniedbywał żonę. Nudząca się Maria Kazimiera zaczęła ponownie korespondować z Janem Sobieskim. Treścią ich listów była najczęściej wymiana nowinek i plotek o wspólnych znajomych, głównie z kręgu królewskiego dworu, o polityce i drobnych wydarzeniach codziennego życia. W 1661 roku przyjaźń między Marysieńką, a Janem Sobieskim zmieniła się w ogromną sympatię, a z czasem w wielką miłość.

Dnia 24 września 1661 roku w kościele Karmelitów w Warszawie doszło do niezwykłego ślubu. Maria Kazimiera i Jan Sobieski bez świadków i księdza przysięgli sobie dozgonną miłość. Dnia 7 kwietnia 1665 roku Jan Zamoyski umarł. Nic nie stało na przeszkodzie związku Marysieńki i Jana Sobieskiego. Trzy miesiące później, dnia 5 lipca 1665 roku nuncjusz papieski, późniejszy papież Innocenty XII, uroczyście połączył przed ołtarzem Marię Kazimierę de la Grange d’Arquien i Jana Sobieskiego.

Dnia 10 listopada 1673 roku zmarł król Michał Korybut Wiśniowiecki. Marysieńka przekonywała męża do starań o zdobycie korony polskiej. Dnia 21 maja 1674roku hetman Jan Sobieski został wybrany królem. Mimo, że Jan III Sobieski cieszył się ogromnym autorytetem wśród poddanych, obawiano się królowej Marii Kazimiery. Sukcesem dynastycznym Sobieskich było wydanie córki Kunegundy za mąż za elektora bawarskiego Maksymiliana Emanuela. Od 1690 roku do śmierci męża w 1696 roku, królowa Marysieńka sprawowała rządy w imieniu zniechęconego działalnością publiczną króla Jana III Sobieskiego. W momencie śmierci męża, Maria Kazimiera miała pięćdziesiąt pięć lat.

Po elekcji nowego króla, Maria Kazimiera de la Grange d’Arquien postanowiła zamieszkać w Rzymie. Dnia 2 października 1698 roku wyruszyła w podróż do Wiecznego Miasta. W stolicy Włoch spędziła dwadzieścia lat otoczona ogólnym szacunkiem. Ostatnie lata życia Maria Kazimiera spędziła we Francji. Dnia 19 czerwca 1714 roku po pożegnalnym spotkaniu z papieżem wyruszyła do swojej ojczyzny. Zamieszkała w Blois, ogromnej rezydencji, oddanej do jej dyspozycji przez króla Ludwika XIV. Maria Kazimiera de la Grange d’Arquien zmarła dnia 30 stycznia 1716 roku. Ciało królowej zostało przewiezione do Polski i pochowane w kościele Kapucynów w Warszawie, gdzie znajdowało się do 1733 roku. Dnia 15 stycznia 1734 roku przewieziono trumnę na Wawel.